Het laatste deel van deze reeks
Hallo daar!
Dat is even geleden, jullie hebben het laatste deel nog te goed van deze reeks. Ik heb het lang geleden geschreven en het verhaal van de tweede miskraam komt hier mee tot een einde. Ondertussen ben ik aan het schrijven over wat ik het afgelopen jaar allemaal heb mee gemaakt, dat lezen jullie binnenkort. Maar hier deel 6;
Ik mocht weer eens heen te bloedprikken. Woensdag 26-1 had ik een afspraak bij mijn eigen gynaecoloog. Ze kwam direct met goed nieuws. Na al het wachten vanaf november kon ze eindelijk zeggen dat mijn HCG waarde goed is! Normaal zelfs. Mijn lichaam had het toch zelf even geflikt.
Wederom werd er een echo gemaakt. Er was nog steeds iets te zien in mijn baarmoeder. Een klein zwart rondje, vocht. Waarschijnlijk heeft dit er altijd gezeten, maar is het zo klein dat het de ene keer wel opviel en andere keer niet opviel.
Mijn rechter eierstok zag er ook eindelijk goed uit. Ik gaf aan dat ik daar wel nog steeds pijn had, soms echt pijn aanvallen. De verklaring:
Er groeit een nieuw eitje. En vanwege de buiten baarmoederlijke zwangerschap kan dat nog een gevoelige plek zijn.
Say what?! Ik heb dus een bbz gehad, en ik ben God op mijn knieën dankbaar dat alles goed is gegaan. Maar oh wat heb ik besloten nooit, maar dan ook nooit meer in dit ziekenhuis te komen op deze afdeling.
Tijdens de miskraam van de tweeling zijn er de nodige fouten gemaakt, en deze ronde weer. Voor mij is het klaar zo met dit ziekenhuis.
Ik heb alleen in februari nog een telefonische afspraak omdat ze bloedonderzoek hebben gedaan vanwege herhaalde miskraam.
Maar voor nu vier ik even een klein feestje. Dit hele slopende traject is eindelijk klaar. Eindelijk is mijn lichaam weer oké. Geen gekkigheid meer in de eierstok, baarmoeder of een rare HCG. Mijn lichaam heeft het geflikt.
Op naar het verwerkingsproces.
Reactie plaatsen
Reacties