Deel 3 (het nieuwe wagentje)

Het vervolg.. :

Zaterdag 27 november nam mijn buikpijn toe en begon het vloeien. En woensdag 1 december was het eigenlijk niet meer te doen. Dus heb ik het ziekenhuis gebeld. Ik mocht in de middag langskomen.

Daar zit je dan tussen de zwangere vrouwen in de wachtkamer, wetende dat zoveel bloed verlies en zoveel buikpijn niet iets goed kan betekenen. En dan loopt de afspraak ook nog een half uur uit. En ik weet dat niemand daar iets aan kan doen, maar het was een confronterend half uur extra.

Eenmaal binnen gaan we vrij snel beginnen met de echo. Er is iemand in opleiding bij die de echo maakt. En mijn baarmoeder is leeg.. eigenlijk had ik dit al verwacht. Het beeld van de afgelopen dagen paste bij een miskraam. Wel vond ze een cyste in mijn eierstok. Ik vertelde dat ik die de vorige keer ook al had en dat dat volgens de gynaecoloog geen cyste was. Alles is weer bij langs gegaan met de echo en alles zag er verder goed uit. Weer aangekleed en toen hebben ze de beelden van de vorige keer er bij gepakt, de 'cyste' was 2 cm kleiner geworden dus al aan het krimpen.
Wél wouden ze toch nog een keer mijn HCG meten. Hij was de afgelopen keren niet goed gezakt wat past bij een miskraam. Ik zou aan het einde van de dag gebeld worden met de uitslag.

Een paar uur later ging mijn telefoon, het ziekenhuis. Mijn HCG was gestegen. Iets. Ze snapten er niets meer van. En ze hebben ook geen plan wat ze er mee aan moeten.

Over 2 weken moet ik weer bloedprikken, kijken wat mijn HCG heeft gedaan en de vervolg stappen bespreken.

Wederom een rollercoaster dit, terwijl ik nog bezig ben om de vorige te verwerken. Ik hoop dat voor het einde van het jaar er meer duidelijkheid is en het 'afgerond' is. Zodat we met een nieuwe start 2022 in kunnen gaan.