♡✰ Tweeling, deel 3

Het derde deel over onze tweeling

Toen ik weer onderweg naar huis was werd ik anoniem gebeld, de verloskundige.

Omdat wij anderhalf jaar geleden waren verhuisd kenden wij onze verloskundigen nog helemaal niet. Maar wat ben ik blij dat wij deze praktijk hadden uitgekozen. Ze waren zo ontzettend lief en begripvol deze hele periode.

Ook bij dit telefoon gesprek is er veel gezegd wat langs mij heen is gegaan. Ik zat alleen maar met de gedachten in mijn hoofd:
Vorige week waren er twee kloppende hartjes. Ik had toen geen goed gevoel, maar de echoscopiste stelde ons die afspraak gerust. Ze had dit vaker gezien, de hartjes klopten toch? Ze feliciteerde ons met dubbel geluk. En nu een week later, lege vruchtzakken en geen kloppende hartjes te vinden. Waar waren mijn baby’s gebleven?

De verloskundige snapte dat ik met deze vraag zat en ik kreeg 2 dagen later een echo bij hun ingepland zodat we nog eens goed in de baarmoeder konden gaan kijken. Helaas bleek ook toen dat het niet goed zat en werd ik doorverwezen naar de gynaecoloog.
Diezelfde middag werd ik al gebeld door het ziekenhuis dat ik de volgende ochtend terecht kon voor een afspraak, alleen.
'Dit ga je niet menen' was mijn reactie, ik ben niet alleen 2 kindjes aan het verliezen. Ook voor mijn man is dit een verlies. Ik wou en kon dit absoluut niet alleen doen. De vrouw aan de telefoon werd kribbig en vertelde dat zij de regels van Corona ook niet had bedacht.
(Dit was in de tijd dat de besmettingen rond de 500 per dag waren)

Ik heb huilend mijn huisarts opgebeld, dat ik dit echt niet alleen wou doen. Wij waren beiden onze twee kindjes die zo gewenst waren aan het verliezen. Mijn huisarts heeft vervolgens boos het ziekenhuis opgebeld dat wij de volgende dag met zijn tweeën op de afspraak zouden verschijnen. Ik werd door de huisarts terug gebeld dat het haar aardig wat moeite had gekost maar dat ze het voor elkaar had gekregen.

De volgende dag hadden wij een afspraak bij een hele lieve gynaecoloog. We kregen nog een controle echo, die helaas hetzelfde beeld liet zien. We kregen drie opties;
⁃ afwachten en kijken of mijn lichaam het zelf ging oplossen
⁃ Medicatie om de miskraam op gang te helpen
⁃ Curretage

Doordat bleek dat de zwangerschap waarschijnlijk al vroeg was gestopt en het inmiddels de vraag was of er op de eerste echo wel twee kloppende hartjes waren viel de eerste optie al snel af. (Het eerste echobeeld dat wij hadden kon ook mijn bloedvaten zijn waar een hartslag in te zien was geweest, want even is er zelfs sprake geweest van drie kloppende hartjes)

Aan een curretage zaten volgens de gynaecoloog wat meer nadelen voor een eventuele volgende zwangerschap. We kozen dan ook voor de medicatie. In verband met mijn eerste zware bevalling, en het enorme bloedverlies moest ik deze medicatie in het ziekenhuis nemen zodat er toezicht was. Deze afspraak die we hadden bij de gynaecoloog was op een vrijdag en ze wilde het weekendpersoneel niet extra belasten. Daarom werd het plan als volgt gemaakt: maandag en dinsdag opname in het ziekenhuis en dinsdag een echo om te kijken wat de medicatie had gedaan. Als er niet of niet voldoende was gebeurt dan zou ik woensdag alsnog een curretage krijgen.

In het volgend deel zal ik jullie vertellen hoe het verder is gegaan.. bereid je voor op een bizarre reis die wij hierna nog moesten mee maken.

Liefs ♡✰