Too beautiful for this earth

Too beautiful for this earth

Wat loop ik vaak met de ‘waarom’ vragen in mijn hoofd. En niet waarom moesten juist wij dit mee maken. Want ik vind mijzelf niet beter dan een andere, het kan net zo goed ons overkomen. Maar waarom is het gebeurt? Was de tweeling ziek? Hadden ze niet kunnen leven op deze aarde?

Maar ook qua geloof heb ik het er soms moeilijk mee. En begrijp mij niet verkeerd, mijn geloof is nog net zo sterk als voor deze miskraam of misschien wel sterker. Maar er spoken soms wel gedachten in mijn hoofd, waarvan ik denk dat het oké is om ze te hebben. Alleen ook besef ik mij dat ik geen antwoorden ga krijgen. Niet hier op deze aarde.

Waarom mocht ik deze tweeling maar tien weken dragen? Wat is de reden geweest dat ik wél zwanger van ze mocht worden, maar niet de zwangerschap mocht voldragen en twee kindjes erbij op de wereld mocht zetten. Twee kindjes die zo welkom waren en waar wij zoveel liefde aan te geven hadden.

Deze vraag stel ik ook geregeld aan mensen om ons heen, niemand heeft het antwoord en dat snap ik heus wel. Maar soms helpt het om je gedachten uit te spreken en er niet alleen mee rond te lopen.

Misschien is de tweeling een hoop ellende bespaard gebleven, dat is waar ik mij aan vast houd. En dat helpt mij niet met de vragen waarom ik ze tien weken heb mogen dragen en daarna moest loslaten. Maar het geeft mij wel rust. Wat mij ook rust geeft is het beeld dat ik steeds voor ogen heb, twee dansende kindjes bij God in de hemel. Wat zullen ze het mooi hebben daar, elke dag feest. Elke dag zó dicht bij God mogen zijn..

Tot daar lieverds ♡

Liefs ♡✰