Genezingstijd

Genezingstijd

Vorige week heb ik bloedgeprikt. Gek woord eigenlijk.. maar goed.
Ik ben de laatste tijd zo extreem moe, leeg en uitgeput. Geen energie en van slapen niet kunnen opladen.
Diep van binnen dacht ik het zal wel door alles van de afgelopen periode komen. Maar toch wou ik uitsluiten dat er niet lichamelijk iets aan de hand zou zijn en de huisarts was het hier gelukkig mee eens.

Begin van deze week mocht ik bellen voor de uitslag. En deze was ‘helaas’ goed. Best een gekke gedachte vind ik dit van mij zelf, balen dat je lichamelijk gezond bent. Maar dit heeft vooral te maken met dat al mijn klachten dus komen doordat ik psychisch niet goed in mijn vel zit.

Hoe makkelijk was het om een tabletje te nemen om mijn HB weer wat hoger te krijgen? Maar deze was uitstekend!
En natuurlijk ben ik ook echt wel opgelucht dat alles oké is en er geen gekke dingen zijn. Maar toch. Ze zeggen wel eens dat het makkelijker is om een been te breken. Omdat mensen dan aan je kunnen zien dat er iets is en wat er is. Voor een botbreuk staat een bepaalde genezingstijd en je weet precies wat je wel en niet mag doen.

En ik ben nu vooral zoekende. Ik merk dat ik helemaal geen energie meer heb en dat de dingen die ik doe mij juist enorm veel energie kosten. Ik kan dit niet even voor een paar weken in het gips zetten zodat het weer geneest. En ik kan niet weten hoe lang deze genezingsperiode gaat duren. Of ik überhaupt wel weer helemaal genees van deze klap. Ik denk dat er altijd restschade blijft.

Ook vind ik het lastig om nu te kijken naar wat ik wel en niet kan doen. Wat geeft mij energie en wat neemt energie? Eigenlijk is bijna alles al te veel op het moment en dat is zo niet hoe ik ben. Ik ben iemand die alsmaar door wil gaan en wil doorzetten. Maar dat heeft me waarschijnlijk ook op dit punt gebracht. Waardoor mijn lichaam nu zegt, stop.

Na de miskraam en zelfs na de operatie ben ik gaan werken, door met mijn leven. Ik ben niet stil gaan staan bij het verlies, een rouwproces. En nu beslist mijn lichaam voor mij dat het tijd is om rustiger aan te gaan doen.

Ik ga alleen even na denken over hoe ik dat vorm ga geven.

Vroeger, jaren terug. Schreef ik zelf liedjes. Gewoon voor mij zelf, gedachten op papier zetten. Op bed gaan zitten met een pen, papier en een gitaar en gaan schrijven. Één van de liedjes die daar uit voort gekomen is heet littekens en ik vind hem nu erg toepasselijk, de zin die steeds in mijn hoofd zit:
Voor altijd een litteken, geschreven in mijn hart getekend in mijn leven.